هدف از این تحقیق بررسی تعریف سواد رسانه ای و تحول مفهومی آن با فرمت docx در قالب 27 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد
فهرست مطالب
تعریف سواد رسانه ای و تحول مفهومی آن
تعاریف موجود از سواد رسانه ای
تعریف سواد رسانه ای از نگاه صاحبنظران خارجی
سواد رسانه ای در نگاه صاحبنظران ایرانی
توافق بر تعریف
عناصر سواد رسانه ای
ویژگی های اساسی سواد رسانه ای
اصول سواد رسانه ای
آنچه سواد رسانه ای نامیده نمی شود
رهنمودهای برنامه های جامع سواد رسانه ای
تفکر انتقادی
ویژگی های تفکر انتقادی
سواد رسانه ای و تفکر انتقادی
خلاصه
منابع
اصطلاح "سواد رسانه ای" برای افراد مختلف معانی متفاوتی دارد. به طور سنتی، سواد رسانه ای به توانایی تحلیل و ارزیابی آثار مربوطه و به طور گسترده تر به ایجاد ارتباط موثر از طریق نگارش خوب اطلاق می شود. طی نیم قرن گذشته، سواد رسانه ای شامل توانایی تحلیل شایسته و به کارگیری ماهرانه روزنامه نگاری چاپی، محصولات سینمایی، برنامه های رادیویی و تلویزیونی و حتی اطلاعات و مبادلات رایانه ای (از جمله تعاملات زمان واقعی از طریق شبکه جهانی اینترنت) شده است(براون، 52:1998).
اندیشمندان ژاپنی نیز با الگوبرداری از کشور کانادا، تعاریف مختلفی را تبیین کرده اند. میدوری سوزوکی، سواد رسانه ای را ابزاری برای توانمند ساختن شهروندان برای انجام تحلیل انتقادی و ارزیابی رسانه ها در بافت اجتماعی، دسترسی به رسانه ها، برقراری اشکال متعدد ارتباط به شکل های مختلف و ایجاد موضوعی انتقادی می داند. شین میزوکوشی سواد رسانه ای را توانمندی های چندگانه ای توصیف می کند که به کمک آن مردم، اطلاعات را از طریق رسانه ها دریافت و به طور انتقادی تفسیر می کنند و افکار و عقاید و توانمندی خویش برای طراحی ذهنی رسانه ها را بازتولید می نمایند(کونیومی، 2002).
در آمریکای شمالی تعریف وسیع تری از این مقوله ارائه شده است. در این تعریف سواد رسانه ای، مجموعه ای از شایستگی های ارتباطی است که توانایی دسترسی، تحلیل، ارزیابی و تعامل اطلاعاتی در اشکال متفاوت پیام های چاپی و غیر چاپی را شامل می شود(بیکر،50:2004). همچنین برخی، توانایی و قدرت دسترسی، تحلیل، ارزیابی و انتقال اطلاعات و پیام های رسانه ای که می توان در چارچوب های مختلف چاپی و غیر چاپی عرضه نمود را سواد رسانه ای می گویند(کانسیداین،2:1379).
ثالیم(2000) معتقد است که سواد رسانه ای توانایی بررسی و تحلیل پیام هایی است که خبر می دهند، سرگرم می کنند و پیام هایی که به ما تحمیل می شوند. این به معنای به دست آوردن توانایی تفکر انتقادی است که همه رسانه ها، از ویدیوهای موسیقی و محیط های تحت وب تا طبقه فیلم ها و نمایش های واقعی را در بر می گیرد(ثالیم،1:2000).